Same same but different

Hello dear readers!

It's been a while maar we leven nog. Nouja na vandaag zijn we wel een beetje dood. Vertel jullie zo waarom.

Waar we gebleven waren? Oh ja, Chiang Rai. Dat is voor ons al zo lang geleden, voor jullie misschien een werkweek. Maar ondertussen hebben we alweer een miljoenmiljard dingen gedaan en here they come.

We zaten dus net iets buiten Chiang Rai, uurtje rijden. Met zonsondergang kwamen we bij ons Akha Hill House aan, na een uur lang in de auto met Celine Dion en andere cheesy songs te hebben gezeten.
Dit was een vrij primitief resort. Bedden, klamboe, meer niet. We hadden een warme douche maar toen ging Inge eronder en daarna ik en was ie niet zo warm meer :( anyway, we gingen vroeg slapen en besloten de zonsopgang te bekijken. We zaten namelijk midden in een prachtige vallei.

De zonsopgang was geweldig. Onze reispapa's deze keer waren vijf honden die met ons mee liepen naar de top van de heuvel. De mist in de vallei was goed zichtbaar toen de zon boven de bergen uitkwam en door de wolken brak.
Hierna lekker ontbijten en een lange dag voor de boeg. We zijn naar een theeplantage gelopen, een waterval en hebben een lift gekregen naar een hotspring. Die laatste viel aanzienlijk tegen dus zijn we weer terug gaan liften. Niets te vrezen overigens! Het was maar een weg die terug naar het dorp ging en het waren allemaal lieve kleine inheemse stammetjes. En anders hadden we twee uur terug moeten lopen, heb medelij! Die avond hebben we nog kaarttruukjes gedaan met de locals, en gelimbodanst en op een leeg blikje cola gebalanceerd.

Na Chiang Rai hadden we een lange reisdag, naar Pai. Toen we hier aankwamen hoorden we over een HUGE muziekfestival dat hier de volgende dag zou plaatsvinden, 17 januari. 50.000 Thai waren van over heel Thailand naar Pai (het inieminiebackpackersdorpje) gekomen om hier met 4 stages en 20 artiesten het festival 'Jive9garden' te vieren.
En alles zat dus vol.
We zijn in totaal een stuk of 15 hostels langsgegaan maar geen enkele had plek. We ontmoetten onderweg Jill(Canada), Max(Duitsland) en Daphne(USA) en kwamen uiteindelijk bij een hostel genaamd The Darling uit. Een superlief klein vrouwtje had nog een kamer over, precies een bungalow voor 5. Helemaal prima.
De volgende ochtend zocht Daphne een ander hostel en besloten Max, Jill, Inge en ik scooters te huren. Ik zat eerst bij Max achterop (geen straf) en daarna mochten Inge en ik het zelf proberen. Max achterop bij mij en Jill achterop bij Inge, sjeesten we door de lange wegen. We stopten bij de Pai Canyon en nog een paar andere dingen, een waterval enzo. Was een superleuke en gezellige dag en heel tof dat we nu kunnen scooterrijden :)
's Avonds gingen we naar het festival. Het was awesome. Al vrij vroeg gingen we weer terug, maar een enorme ervaring met al die muziek en luchtballonnen over het festivalterrein!

En toen werd Inge ziek. Die nacht overgegeven en het werd het begin van een flink aantal dagen ziek zijn, nu nog steeds niet over. Waarschijnlijk voedselvergiftiging, hopen dat het snel over is! We doen gewoon rustig aan nu en die dag na het festival hebben we ook echt niets gedaan. Van hostel gewisseld, we vonden dat we nu wel een luxe hostel verdienden dus hebben wel 12 EURO BETAALD in plaats van 8!!! We kregen een superfijn bed en superfijne service van het hotel. Pairadise.

Toen kwam het raft gedeelte. Iets waar we trots op zijn. We hebben de hele dag geraft, op een rivier, supergaaf. Meeste deel van de tijd zijn we in de kano gaan zitten omdat dat gewoon leuker en intenser was. De Thai zaten telkens te grappen bij elke lastige stroming 'See you in the water!' en wij hadden daarom oerkracht om NIET om te slaan, dus we zijn de hele tijd goed door alle stromingen gekomen, ook al botsten we heel soms op een grote rots. Yeah, niet omgeslagen #wijkunnenechtwelwat

's Avonds op de markt gestruind en pannenkoek gegeten, lekker geslapen en de volgende dag weer niet veel gedaan. We zijn toen teruggegaan naar Chiang Mai, en hebben daar nog een avondje rondgelopen om de volgende dag met het vliegtuig naar Phuket te vertrekken.

En Phuket is warm. Heel erg warm. Zo warm dat je niets buiten kunt hangen als het nat is want het wordt gewoon niet droog. Zo warm dat je tien meter loopt en op plaatsen zweet waar je niet wist dat je kon zweten. Zo warm.
We hadden in het vliegtuig Janneke ontmoet, een superleuke Nederlandse basisschoollerares die een site heeft met ansichtkaarten met daarop quotes van kleine basisschoolleerlingen en erbij een passende illustratie. Met Janneke zijn we lekker gaan eten en daarna gaan slapen.

We hadden het er nog over dat we best een saai nachtleven hebben maar we vinden het eigenlijk wel prima zo want zijn telkens zo moe van alle indrukken! En we vinden het zonde om te partyen want dan ben je de volgende dag zo brak...

Nu zitten we in Khao Sok National Park. Gister aangekomen en toen een guided canoe tour gedaan, enorme rotsen die voor je opdoemen en aapjes en slangen en visjes. Vandaag 18 kilometer gehiket. Ja, dat lees je goed. WE SO PROUD. 18 kilometer door de jungle, eerste 3 uur was continu flink bergopwaarts. Daarna kwamen we bij een waterval uit, bij de bovenkant, dus moesten we nog 70 meter over rotsen naar beneden klimmen. Maar het was het waard, want daarna konden we onderaan de waterval lunchen en zwemmen. Toen nog heel lang teruggelopen over rotsen en weer door de jungle. En nu is Inge douchen en ben ik helemaal kapot. Lekker slapen nu. Zo, nu zijn jullie weer een beetje bij. Morgen gaan we naar Chieow Chaan Lake, om daar in floating water houses te slapen. Can't wait. Heb een fijn weekend lieve mensen!